Jan, Bert en ik maakten ‘Tikus’, daarna ging ‘Tikus’ met ons op de loop. We bepaalden niet langer wat we met ons boekje doen. ‘Tikus’ maakte de dienst uit. Het lag begin oktober vrijdag in de winkel, om zaterdag viral te gaan via Tik Tok. De eerste honderd vloog in twee weken de deur uit. In december 2023 propte ik mijn koffer vol met boekjes en vertrok voor een promotietoer van het ‘geschreven Ambons’ naar de Molukken. Dat zou het einde van Tikus zijn, dachten we. Mooi niet dus, in de Molukken waren ze ook laaiend enthousiast over ons boekje. Een voorbeeld voor het Indonesisch kinderboek riepen journalisten en schrijvers. “Nou, nou, rustig aan”, zei ik nog , “het is maar een bewerking van een bewerking he? ”... Nee, ze waren verkocht, ik moest op de radio over Tikus en Wai Ihu vertellen. En de presentatrice las op een ander tijdstip het hele boekje hardop voor. Sinds afgelopen januari gaf de schrijverskring ‘Komunitas Timur Menulis’, ‘Het Oosten Schrijft’, met ook Tikus onder de arm schrijf- en leeslessen op middelbare scholen. De leerlingen waren verrukt over de illustraties, de vormgeving en de gebruikte taal. De organisatrice vertelde me dat de Ambonse tekst een feest van herkenning en verbazing bij jong en oud teweeg bracht en vroeg me daarom of ik tweemaal een online workshop kon geven in april. Gezellig wat krabbelen op een whiteboard met giechelende pubers dacht ik, dat komt wel goed. Toen vertelde de moderator me een week van tevoren, dat ze de workshop open gooiden. Lekker dan, niet wat uit mijn mouw schudden dus, maar een degelijke PowerPoint in elkaar draaien. Want je wist nooit wie er aanschuift. Het was wel leuk dat ze je ongewild op een voetstuk zetten, maar je dondert daar wel knetterhard van af, als je niet met degelijke informatie komt. Dus trok ik Jan Timorason, mijn partner in crime, aan zijn jasje. “Jan, dit wordt serieuzer dan ik dacht, het gaat over het kinderboek, waar illustraties net zo belangrijk, soms zelfs belangrijker zijn dan de tekst, dus je zult moeten aanschuiven”. Jan, die de arbeidsethos van 10 ploegdiensten heeft, zette zijn bril recht en begon te schuiven met letters, tekeningen en zei: “Dit is een pdf, geen PowerPoint!” Ik leer altijd wat van die man. 

"Well, well, calm down," I said, "it's just an adaptation of an adaptation, " ... They loved the book anyway and invited me for a radio talkshow  to talk about ‘Tikus’ and ‘Wai Ihu’. And the presenter read the whole book out loud at another time.

Since last January, the writers' circle 'Komunitas Timur Menulis', 'The East Writes', has been   teaching writing and reading in secondary schools, they also used ‘Tikus’. The students were delighted with the illustrations, the design and the used language. The organizer told me that reading the book in Ambong Malay caused a feast of recognition and amazement among the young and the old and asked whether I could give an online workshop twice in April. Scribbling on a whiteboard with some giggling teenagers, I thought, would be no problem.

Then the moderator told me a week in advance that they will make the workshop public. Great, it meant not scrambling something up, but putting a solid PowerPoint together. Because you never know who will join the workshop.  It's nice that they unwittingly put you on a pedestal, but that will make you fall off if you don't come up with some solid information. So I involved Jan Timorason, my partner in crime, in the workshop.

"Jan, this is going to be more serious than I thought, it's about the children's book, where illustrations are just as important, sometimes even more important than the text, so you will have to join the workshop". Jan who has the work ethic of 10 shifts, straightened his glasses and started moving letters, drawings and said: "This is a pdf, not a PowerPoint!" I always learn something from that man.